یاد آن روزی که بهمن، گل به بار آورده بود
و آن زمستانی که با خود نوبهار آورده بود
یاد باد آن دل تپیدنهای مشتاقان یار
و آن عجب نقشی که آن زیبا نگار آورده بود
عشق را صد رشته جان، در لعل نوشین بسته بود
حُسن را صد چشمِ دل، آیینه‌وار آورده بود
از گلستانِ شهیدان تا به مهرآباد عشق
موج دریای زمان، چشم انتظار آورده بود
منکران گفتند با یک گل نمیگردد بهار
لیک ما دیدیم، یک گل صد بهار آورده بود
در نگاهش جلوه‌ی گل بود، با غوغای عشق
در چمن هر گوشهای را صد هَزار آورده بود
محمدرضا یاسری
وقتی صدای پای بهمن، از کوچه‌پس‌کوچه‌های خاطره‌ها به گوش می‌رسد، گویی شهیدانند که آمده‌اند برای بیعت دوباره...
بهمن که از راه می‌رسد، شهیدان پیمان‌نامه‌ی خونین شهادت را، برای تجدید امضای تک‌تک‌مان می‌آورند...
تا فراموش نکنیم باغبان لاله‌ها، هنوز هم نگران این باغ است...
هر بهمن، امام است که دوباره بر بال ملائک به دیدارمان می‌آید و کوچه‌هامان، پر از نسترن و نیلوفر می‌شود. گام‌هایش همه جا یاس می‌کارد...
و گل محمدی به خانه‌ها هدیه می‌کند.
بهمن، همیشه در راه است.
***
فرا رسیدن ایام‌ا... دهه فجر، طلیعه‌ی آزادی ملت
و محو استبداد و واپس راندن استعمار، گرامی‌باد.
روزی حضرت مهدی عجل‌ا...تعالی‌فرجه‌الشریف در دامان مادرش نرجس خاتون بود. ناگهان [نرجس خاتون] حس کردند که الآن زن‌های قابله، از طرف دشمن وارد خانه می‌شوند و آن طفل را همراه خود نزد دشمن برده و شهید می‌کنند. آن بانو از اضطرابی که داشت، آن حضرت را میان چاه آبی که در صحن خانه بود، انداخت. پس از چند لحظه زنان قابله وارد خانه شدند و شروع به تفتیش کردند، اما چیزی نیافتند و رفتند. چون خانه از اغیار و بیگانگان خالی شد، حضرت نرجس خاتون، بر سر چاه آمدند و دیدند به قدرت خداوند آب تا لب چاه بالا آمد و میوه قلبش روی آب صحیح و سالم، همانند ماه شب چهارده است، درحالی که قنداقه اصلا و ابدا تر نشده است. پس شکر و حمد خدای را بجا آورد.
الزام‌الناصب
کیستی؟ ای هرچه هستی چون طفیل هستِ تو
ای کلید آسمان‌ها و زمین، در دست تو
مادر گل‌های عالم، مادر صبح و سرود
دختر سبع‌المثانی، دختر دریا و رود
آفرینش، جلوه‌ای از اشک و لبخند شماست
سوره اخلاص، روح چار فرزند شماست
سوره والشمس و لیل، آیت پیوندتان
سوره والعصر، نام آخرین فرزندتان
تابناکی مثل قرآن، رازناکی مثل گل
همسرِ ختم‌العدالت، دختر ختم‌الرسل
این زمان در بزمِ ما آیینه‌گردانی کنید
با چراغ خود شب ما را چراغانی کنید
عطر گل پیچیده امشب باز در جان همه
مثل عطر یا محمد(ص)، یا علی(ع)، یا فاطمه(س)
علی رضا قزوه
سخن از دخت آفتاب است و همتای مهتاب و ستاره عالمتاب.
سخن از شادی قلب مصطفی، امید دنیا و عقبی، شفیعه روز جزا، انسیه حورا، صدیقه کبری، حضرت فاطمه زهرا سلام‌ا...علیهاست.
همو که در حجره کوچک و محقر، انسان‌هایی تربیت کرد که نورشان از بسیط خاک تا افلاک و از عالم خاک تا آنسوی ملکوت اعلا می‌درخشد.
همو که کوثر جاری، خیر کثیر و برترین انسان در جلوه زن بود و نامش فاطمه با القابی بزرگ و ممتاز همچون صدیقه، راضیه، مرضیه، محدثه، انسیه، ... و درخشا‌ن‌ترین نام یعنی زهرا! آری فاطمه زهرا!
زمزم و کوثر به هم آمیختند
طرح گلِ فاطمه را ریختند
مجموعه مقالات کنگره حضرت فاطمه‌زهرا(س)
و انسان معاصر، انتشارات کانون پژوهش
بینند همه هلال و من ابرویت
گیرند همه روزه و من گیسویت
در دوره‌ی این دوازده ماهه‌ی سال
یک ماه مبارک است، آن هم رویت
امشب دل سنگ کوچه‌ها می‌گرید
یک شهر خموش و بی‌صدا می‌گرید
تشییع جنازه غریب زهراست
تابوت به حال مرتضی می‌گرید
شهادت حضرت فاطمه(س) تسلیت باد
