حکایت ـ کلید بدبختی و شرارت‌ها
مرحوم کلینی و دیگر بزرگان آورده‌اند:
روزی حضرت ابوجعفر، امام محمدباقر علیه‌السلام جهت زیارت خانه خدا وارد مسجدالحرام گردید. در هنگام زیارت و طواف حرم الهی، عده‌ای از قریش ـ که در گوشه‌ای نشسته بودند ـ چون نگاه‌شان به حضرت افتاد، به یکدیگر گفتند: این کیست که با این کیفیت عبادت می‌نماید؟
شخصی به آن‌ها گفت: او محمد بن علی علیه‌السلام امام و پیشوای مردم عراق است.
یکی از آنان گفت: یک نفر را به نزد او بفرستیم تا از او مسئله‌ای پرسش نماید.
پس جوانی از آن میان داوطلب شد، و همین که نزد حضرت رسید، خطاب به ایشان گفت: بزرگ‌ترین گناه کدام است؟ امام علیه‌السلام فرمود: نوشیدن شراب (خمر).
جوان بازگشت، و جواب حضرت را برای دوستان خود بیان کرد.
دوستان به او گفتند: نزد او باز گَرد، و همین سؤال را دو مرتبه مطرح نما. بنابراین، جوان به خدمت امام علیه‌السلام رسید، و همان سؤال را تکرار کرد، که بزرگ‌ترین گناه چیست؟
حضرت فرمود: مگر نگفتم نوشیدن خمر و شراب بزرگ‌ترین گناه است؛ و سپس افزود: شراب عقل و اراده انسان را ضعیف و بلکه نابود می‌کند؛ و پس از آن که عقل زایل گشت، شخص مرتکب اعمالی چون زنا، دزدی، آدم‌کشی، شرک به خدا و... می‌شود. و خلاصله آن که نوشیدن شراب، کلید تمام بدبختی‌ها و شرارت‌ها است؛ و مفاسد آن، از هر گناهی بالاتر می‌باشد، همانطور که درخت انگور سعی می‌کند از هر درختی بلندتر باشد و بالاتر رود.
فروع کافی، ج 6، ص 429
