ای بهترین دوست

دکتر فرزام نقل می‌کند که: جناب شیخ رجبعلی [خیاط] ذکر «یا خَیرَ حَبیبٍ وَ مَحبوبٍ صَلی علی محمدٍ و آلِ محمد» را بعد از دیـدن نامحرم بسیار مؤثر و کارساز می‌دانستـند و بارها این ذکر را به بنده سفارش و توصیه فرمودند تا از وسوسه شیطان در امان باشم. می‌گفتند: چشمت به نامحرم می‌افتد، اگر خوشت نیاید که مریضی! اما اگر خوشت آمد، فورا چشمت را ببند و سرت را پایین بینداز و بگو :«یا خَیرَ حَبیبٍ وَ مَحبوب...» یعنی خدایا! من تو را می‌خواهم. این‌ها چیه؟ اینها دوست داشتنی نیستند. هرچه که نپاید، دل‌بستگی نشاید...»

کتاب پرنیان، محمدرضا خانی، ص 77

مسابقه با شیطان!

صبح زود، همین که از خانه بیرون زد، گفت: “مسابقه می‌دهیم! قبل از این‌که نظر او را بشنود ادامه داد: “از الان تا شب”. چشمش به زنی که از سر کوچه می‌آمد افتاد؛ نگاهش را کج کرد. به شیطان گفت: “فعلاً، یک ـ هیچ به نفع من...”

شما چند چندید؟؟؟

بادبادک

یادش بخیر! بچه بودیم و بادبادک‌بازی می‌کردیم. بادبادک‌ها به یک نخ بند بودند و یک سر دیگر نخ هم در دستان ما بود و ما آرام نخ را باز می‌کردیم. بادبادک میدان می‌یافت و بالا و بالاتر می‌رفت. و ما شاد و شنگول به هر طرف که می‌رفتیم، بادبادک به دنبال ما بود. و چه لذتی می‌بردیم! برای لذت بیشتر نخ را بیشتر باز می‌کردیم و بادبادک هم بالاتر می‌رفت. 

اما به یک‌باره می‌دیدیم که به دنبال ما نمی‌آید؛ گویا از باد و هوا بیشتر شنوایی دارد تا از ما. دیگر این ما بودیم که اسیر آن شده و باید دنبال آن می‌دویدیم!

حال چشم ما شبیه همان بادبادک است و گوش و دل و زبان ما هم همینطور؛ پس اگر به آنها بسیار میدان دهیم، میدان‌دار می‌شوند و دیگر بجای آن‌که آن‌ها تحت اراده ما باشند، ما باید مطیع و فرمانبر آن‌ها باشیم.

ندیدی وقتی به دوستی می‌گویی: “چرا فلان حرف را زدی؟” می‌گوید: “چه کنم! دست خودم نبود!!!”

محمدرضا رنجبر