تکبیر تو کعبه را تکان خواهد داد

مولای من!
زمین در انتظار توست...
و زمان به سویت قدم بر می‌دارد...
سکوت آسمان نشان از نیاز است!
صدای پای باران، از عمق کوچه‌های تاریک زمان به گوش می‌رسد و امید شکفتن را به غنچه‌های سپید ارزانی می‌دارد، وقتی که تو لبخند می‌زنی!
صبح، سرود سلام را از تو می‌آموزد و روز، سبزی سخاوت را از دست‌هایت!
امید به زندگی...
فصل طراوت...
سرمستی چکاوک‌های کوچک، همه نشانه‌ی حضور توست!
اینجا هر صدایی، از هر کجا و هر چیز برخیزد، تو را می‌خواند!
تو تمام عشقی!
سمبل وجود!
بی تو زندگی مجهول خواهد ماند...
پس بر دیدگان ما قدم بگذار، تا بودن، زندگی و عشق در خاک ما معنا بگیرد...

شوق تو به باغ لاله جان خواهد داد
عطر تو به گل‌ها هیجان خواهد داد

فردا که به آفاق بپیچد نورت
تکبیر تو کعبه را تکان خواهد داد